به نظر میاد این چند روزه در نبود من زیادی خوش بودین!!!!!

این چند روزه رو مثل گاو آت و آشغال خوردم.این چند روزه رو مثل خر،خر زدم و یک مشت درس مزخرف خوندم.این چند روزه رو مثل سگ پاچه گرفتم و نق به جون همه زدم.مثل میمون لودگی کردم و دلقک تمام عیار شدم.بعضی وقتا هم مثل لاک پشت،سرم رو تو لاکم کردم و تو اتاقم چپیدم.به اندازه تمام عمرم آهنگ گوش دادم و سرمو تو این کامپیوتر لعنتی فرو کردم و با پروژه های جور واجور سر و کله زدم.بابایی واسه کنفرانس(همایش؟؟یه چیزی تو همین مایه ها)رفت شمال و تمام وجود من جلز و ولز کرد.تمام خزعبلات ندا رو گوش کردم و سعی نکردم حتی یکیشون رو حدس بزنم. حال بعضیا رو هم اساسی گرفتم و سر جاشون نشوندم.
همه چی رو هم از نوع خفیفش داشتم(بد ترین حالت ممکن)
افسردگی خفیف،نیهلیستی خفیف،عصبانیت خفیف،وراجی های خفیف،حال گیری های خفیف و سر درد خفیف.یه زندگی خفیف...
نتیجه گیری های بدست اومده:
۱- من یک ابلهِ سادهِ پر توقع هستم.
۲- بقیه فکر میکنن من خرم،اما وقتی میبینن نیستم،بد جوری حالشون گرفته میشه.
۳- بقیه خوشون رو خیلی بیشتر از شما دوست دارن.(ابله نباشین،شما اصلاً اهمیتی ندارین)
۴- مثل یه خوک کثیف زندگی کنید،راحت و آزاد. نگران نباشید، بقیه هم دقیقاً همین طور زندگی میکنن،شما خبر ندارین!!!!.(چه باغ وحشی درست شد!!!!عیب نداره،اتفاقاً برای شروع یه زندگی خوکی،شروع خیلی مناسبیه،گور بابای انسانیت،گور بابای زندگی کبوتری،هان؟!!!.)
5- زندگی صحنه تاتر نیست،بلکه یه بازار پر از دوز و کلکه.شما فروشنده هستین و هر چیزی رو خرید و فروش میکنین.
۶- من احساسات لطیف و ملایمم رو از دست دادم.عالیه،این طور نیست؟
۷- من خل شدم،اینو مطمئنم...من خوب میشم؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
.................................................................................................................
برای دوست جون:
چه عجب دوست جون شما در شبکه موجود بودین.دیگه کم کم داشت کادوم توی کیفم می پوسید.حالا از کتابه خوشت اومد؟؟؟خیلی گشتم یه کتاب که به روحیه تو بخوره ودر عین حال برات تکراری نباشه،پیدا کنم.اگه همچین کتابی نبوده واست،بهتره به روم نیاری.(چون من دوباره دپرس میشم) ولی اگه خواستی میتونی خط خطیش کنی....خب دیگه،بیاناتم تموم شد....