وقت سخت بودنش نبود.یه تلنگر آروم کافی بود،شکست و فرو ریخت.پای خرده شیشه ها نشستم و گریه میکنم.نه بخاطر شیشه هایی که فقط چسبی میشن،بخاطر اون کوچولوی سه چهار ساله ی غمگینی که کلاغ سیاهی رو شاید نشونه رفته بود،اما تیرانداز خوبی نبود...