سرخوشم برای خودم! چهار زانو نشسته ام روبروی وزش تند روزگار، دستم را گذاشته ام زیر چانه ام و می گویم: روزی باد همه ما را خواهد برد! چه کاری است که آدم مقاومت کند.بگذار که ببرد...
پیوست: عنوان کاملا بی ربط است.