-1 در مورد error
راستش رو بخواین امروز میخواستم یه کمی این وبلاگ نویسها رو دعوا کنم که چرا اینقدر غلط املایی دارین. مگه از اول ابتدایی بهتون دیکته نمیگفتن؛پس این غلط های املایی ضایع چیه که دارین و چرا فرصت رو فرست مینویسین و ناراحت رو ناراهت؛خوشیها رو خوشیحاو…؛که دیروز من error رو errore نوشتم (الهی خدا این خانم معلم زبان دوم راهنمایی مون رو نیامرزه که گفت هر جا کم آوردید یه e بذارید آخر کلمه)و یه آقای خیلی محترمی اومدن گفتن که غلط املایی داری که نمیتونی برنامت رو بنویسی(حالا خوبه صد بار بیشتر من تو این وبلاگم گفتم که آدم بی سوادیم). خلاصه خدا درست به موقع توی کاسه ام گذاشت و بلاخره خیاط هم در کوزه افتاد.حالا هم مواظب باشین تو کوزه نیوفتین.
-2 نگفتم این پسره بدون توضیح های من هیچ کاری نمیتونه بکنه.همون دیروز زنگ زده به فرزانه و گفته که من صورت مساله رو نفهمیدم و فلان شرکت بیاین برنامه رو برام توضیح بدین.
هیچی دیگه؛منو دوستم هم سر ساعت مقرر رفتیم همون شرکت.به اون رئیس شرکت گفتیم هنوز آقای x نیومدن.حالا جواب رو بشنوید(بخونید):شما که خودتون میدونید مهندس چقدر کار دارن.چه پروژه های بزرگی رو باید بنویسن…(یه عالمه هندونه)… چرا خودتون نمی نویسین؟(یعنی مهندس وقت برای پروژه های مسخره شما ندارن).منم برای اینکه کمی کمتر ضایع بشیم؛ گفتم که استاد ما فقط به ازای جواب دادن برنامه 8 نمره رو بهمون میده؛وگرنه هیچی؛به همین دلیل ما هم ریسک نکردیم.اما یکی نیست بگه آخه مخ؛اگه سوادش رو داشتیم اون قدر عقل تو کله مون بود که برنامه رو ندیم یکی دیگه بنویسه.
خلاصه مهندسه اومد و من به مدت 45 دقیقه فقط در مورد درخت برنامه و هرس کردنش براش توضیح دادم.آخرش برگشته میگه:شما اگه می تونید برنامه رو بدید یکی دیگه بنویسه ؛ چون من به شما ضمانت نمیدم که بتونم برنامه رو بنویسم؛شما هم بهتره خودتون شروع به نوشتن برنامه کنید(تو رو خدا نخود مشکل گشای ما رو داشته باشین)
باید قیافه موجی من رو می دیدید. شیطونه می گفت این نیم وجبی رو از تو پنجره پرتش کنم بیرون(چه غلطا… بی ادب و گستاخ شدی.به جای برنامه؛ برو اخلاقت رو درست کن)