-1 ای هوار یکی بیاد این مشق های خط منو بنویسه… این دفعه نه تنها سرمشق ها سخته؛این استادمم برای این که کفر من رو در بیاره یه عالمه سرمشق اضافی هم داده.اما من اصلاً تو حس خط نوشتن و تمرین کردن نیستم.شرط میبندم این دفعه که برم مشقام رو نشونش بدم؛کلی متلک بارم میکنه که اون همه اشتیاق چی شد؟؟اون وقت من باید مثل لبو یا سطل زباله هی قرمز و بنفش بشم.آخه من کلی دعواش کرده بودم که:شما آدم بی نظم و بی مسئولیتی هستید و حیف که من آدم مشتاقی در یادگیری خط هستم وگرنه صد سالشم نمی یومدم بگم سر مشق من چی شد.
حالا چی کار کنم ؟؟
-2 راستی این آقاهه بود که قرار بود برنامه مون رو بنویسه؛برنامه رو نوشته.این نیم وجبی اخلاقش رو درست کنه لهجه اش رو هم عمل کنه یه خورده هم اعتماد بنفس اش رو هم زیاد کنه؛در آینده یه چیزی میشه.البته فکر کنما؛من ضمانت نمی دم
-3 از غیبت کردن در ملإ عام(این جوری مینویسن؟؟؟؟؟)بپرهیزید.چون ممکنه غیبت شونده درست پشت سرتون وایساده باشه و احتمالاً حرفهاتون رو تصدیق نخواهد کرد.
-4 به تماشا سوگند
و به آغاز کلام
وبه پرواز کبوتر از ذهن
واژه ای در قفس است