امروز روز فوق العاده ای بود. منو تصور کنین که وسط اتاق نشسته باشم و چهار طرف من کوهی از کتاب تلنبار شده باشه...همه ی کتابام بودن،حتی اولین کتابم رو که دو سالم بود،خریدیمش(چه رویی دارم من،من دقیقاً یادمه که چه جوری کتاب شنگول و منگول رو از پسر همسایمون قاپیدم.مامانش کتاب رو برامون خوند،اما همین که پسره خواست کتابه رو ببره،چنان وَنگی سر دادم و یک پا وایسادم که کتاب رو باید بدین من ببرم خونه که طفل معصومی ها مجبور شدن من رو با اون کتاب کذایی پس بفرستن خونه...)

همه کتابام با شیشه پاک کن گلرنگ پاک و سپس مرور شد.نمی دونید چه لذتی داره وقتی کتابایی که یک عالمه پیش خوندیشون، حالا ورق بزنی.تمام خاطراتت زنده میشن...کتاب گربه من ناز نازیه و کتاب حسنی ما یه بره داشت که من سه سالم بود که بالای میز وایمیستادم و میخوندمش...کتاب زنان کوچک که شب امتحان ریاضیم خوندم...و 13 جلد کتاب تاریخ تمدن ویل دورانت که سال کنکورم خوندمش(الان که فکرش رو میکنم اطمینان پیدا میکنم که چقدر مخم معیوب بوده..).کتابای بابابزرگم ،کتابای کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان،یک عالمه کتابای تاریخی،کتابای شعر... و یک عالمه کتابای دیگه....ولی هیچ کتابی دیدنش به اندازه کتاب قصه های من و بابام کیف نداد.برامم مهم نیست اگه بهم بگین: چه بچه!!!!