--راستش رو بخواین الان که داشتم نوشته دیروز رو میخوندم،دیدم چقدر مثل خاله پیرزن های 190 ساله،وراجی کرده بودم.ولی بجاش خیلی موثر بود،کلی دلم خنک شد.ولی راستش رو بخواین الان یه کم خجالت زده ام....
--
در کور سوی نور شعله کوچک
تک تک کبریتهای نم خورده ام
کشیده بر سطح زبر و خشن راه زندگی
گاهی، اشتباه میکنم.

در معرض گرمای کشنده ی
آتشی که در جنگل خشک و سرد زندگی
کبریتهایم وجودم، ایجاد میکنند
اشتباهاتم را باز، تکرار میکنم!
«احسان پریم»
این شعره خیلی خوشکله،نه؟آره میدونم.مثل همیشه روون،تلخ و در عین حال واقعی...
--الان خیلی آرومم.ذهنمم خیلی آرومه.فقط کاش الان کنار دریا بودم و نم نم بارون به صورتم میخورد....
--
                                   
این عکسه رو هم خیلی وقت پیش از وبلاگ ایشون کِش رفتم.گفتم هم نازه،هم به وبلاگم میاد.بنابرین اینجا گذاشتمش...