اندر حواشی مراسم عقد دختر دایی:(حالا انگاری واجب کرده که من اندر حواشی همه چی رو بیام بگم!!!!!!!!!)
ساعت هفت بعد از ظهر مراسم عقد بود،در حالیکه من تا ساعت شش و نیم توی پاساژ ها و مغازه ها دنبال یه لاک هم رنگ مرواریدهای صورتی گردنبندم میگشتم(منم مثل تو از این احساس لزوم در سِت کردن همه ی چیزای مزخرف با هم،کفرم در میاد،اما فرق من و تو اینه که تو دنبالش نمیری اما من اونقدر موجود بیخودی هستم که دنبال این جور کارای مزخرف برم).
آقاهه میگفت:"خانم همه ی قیمت های ما مناسب هستن".حیف که عجله داشتم وگرنه حالیت میکردم قیمت مناسب یعنی چی!!!!!!!!!!!!
همون لباسه رو پوشیدم با یه کفش پاشنه بلند حسابی، و هشتصد و شونصد و پونصد نفر گفتن عین مانکن های هندی شدی.تصور کن چقدر توی ذوق شریف من میخورد.برای این که من از اینکه بگن شبیه کسی شدم بدم میاد،دیگه چه برسه بگن شبیه هندی ها شدم.اَه اَه اَه اَه.....خیلی اَه اَه.....اصلاً به جهنم....
در طول مهمونی مدام مجبور بودم به همه تذکر بدم که خیلی دور و بر من راه نرن.چون هیچ بعید نیست که کله پا بشم و پاشنه کفشم بره توی چشمشون.آخر شب هم دیگه نمیتونسم راه برم.همش تقصیر این مامان خانم زورگو هستش.من بهش گفتم نمیتونم با این کفشای پاشنه بلند سر تیز راه برم.مامان جون هم خیلی شیک فرمودند:غلط کردی،باید یاد بگیری...واقعاً متشکرم همکاری!!!!!!!!
میدونی،اختلاف نظر وجود داشت.یه عده میگفتن عروس از داماد خوشگله تره.یه عده دیگه میگفتن داماد از عروس خوشگل تره.......
داماده در کل آدم تقریباً برازنده ای بود.خوش قیافه،خوش تیپ،تحصیل کرده و از همه مهتر این که وقتی حرف میزد آدم میفهمید چی میگه.ولی یه عیب خیلی غیر قابل تحمل داشت و اون هم این بود که زیادی زر میزد.تعجب میکنم که دختر داییه چه جوری تا حالا پسره رو از پنجره پرت نکرده بود بیرون!!!!!!!والا،شوخی که نداریم.آخه آدم هم اینقدر حراف میشه!!!!!
خیل خب دیگه،بسه.حوصله ندارم بقیه اش رو بگم......