بعضی وقتا مجبوری برای اینکه فرشته کوچولوی معصوم وجودتو از کرکس های لاشخور محفوظ بداری،اونو توی یک پوسته ی کریه کروکدیل پنهون کنی.و مرتب دندونای وحشی پوسته ات رو نشون بدی.به هر حال یه فرشته کوچولوی محبوس،بهتره از یه فرشته کوچولوی مُرده ست.نظر تو چیه؟؟؟آره،با توام.با تویی که کروکدیل درنده ی وجودت رو،توی پوسته ی فرشته ی مظلومی پنهون کردی!!!!!
سلام با بلاگت کلی حال کردم میشه لینک یا لوگو من بزاری مرسی
سلام
با منی ؟
از کجا تونستی متوجه ماهیت کروکودیلیم بشی ؟؟؟!!!
در هر حال کاملا با توجیهت موافقم
سربلند بمونی و ایرونی
این کروکدیل خجالت نمیکشه این فرشته رو اذیت میکنه
اخر ما از کجا بفهمیم کی به کیه
سلام وبلاگ خیلی جالبی داری و قشنگ مینویسی اگر به من هم سری بزنی خوشحال میشم موفق باشی
کی؟ من؟!!!
ترسیدم وووی راستی بی معرفت شدیا
با من که نیستی؟؟ آخه من همه چیم همین نقره ایه وجودمه!!