آسمان تیره یِ آبی سورمه ای،و یک هلال ماه نقره ای.دخترک بیست ساله ظریف،به نرمی روی قوس ماه نشسته و پاهای کشیده اش را از کنار ماه آویزان کرده و چند ستاره کوچک مهتابی را هم به دست گرفته است.لباس صورتی آبیِ درخشنده و نازکش کاملا با رنگ نقره ای ماه همخوانی دارد.و موهای قهوه ای براقش، شانه های عریانش را نوازش میکنند.حلقه ی رز آبیِ روی موهایش درست همانند حلقه ی رز فرشتگان مسیحی است.و چهره ی دخترک که چندان دلفریب نیست.و این بدان معنا نیست که دخترک نازیبایی است،همه ی اینها بر میگردد به ایده آل گرایی مفرط من در زیبایی جویی...
یادم باشد حتماً این تابلوی مجذوب کننده را از دیوار روبروی تختم بردارم،چون به سادگی خواب را از چشمانم میرباید.......