امروز دلم تنگ شده ولی نمی دونم چه جوری شروع کنم.بی نظم و ترتیب میشه.مهم نیست.خب شروع میکنیم:
1-این پروژهه بد جور انرژی داره میگیره.زیادی بزرگه.و در حد کار گروهی سه نفره.بقیه اش رو حوصله ندارم بگم.
۲-فردا اولین جلسه کلاس سه تارم شروع میشه.بدون هیچ گونه دردسری.کاملا شانسی.نگران اینم نکنه همه چی بهم بخوره.مثلا خانمه بگه تدریس نمیکنم.یا مثلا دستش بشکنه(البته خدا نکنه.ولی من اصولا نمیتونم جلوی منفی بافی های ذهنم رو بگیرم.مخصوصا اگه خسته هم باشه)
۳-سکوت.سکوت.سکوت....موضع جدیدم در برابرشه.میخوام عکس العملش رو ببینم.با اینکه عمرا مهم باشه.میشه گفت یه جور تسته.یه نوع سنجش.خیلی سرکش و خودسرم،نه؟میدونی قبلا روند کارم یکی بوده.باور کن فقط دارم عکس العملش رو میبینم.بدون هیچ غرضی.اصلا به من چه.میتونی باور نکنی....
۴-راحت نیستم.هیچی مثل اولش نیست.تقصیر از حس گیج خودمه.هنوزم محطاط نشده.و من هنوز گیجم.هر اتفاقی که بیوفته،همش تقصیر خودمه.باور کن همش تقصیر خودمه.اون یه ذره هم مقصر نیست.من گیجم.تقصر منه.....
۵-خوندن یه بلاگی این روزا عذابم میده.جدی میگم.مطمئناً نمیدونن خواننده ی بلاگشون هستم.(ضمیر جمع به خاطره اینه که دو نفرن).اولش قربون صدقه ی هم میرفتن.خیلی زود یکیشون دبه در آورد(یعنی داره در میاره.فقط یواش یواش)معلومه کدومشون دیگه.اینقدر که دیگه خنگ نیستی!!کافیه یه کم به اطرافت توجه کنی.خلاصه بد جور تمایل دارم خفه اش کنم......من هنوزم در این موارد مسخره و مضحک و ابلهانه حساسم.خیلی احمقانه است،نه؟؟؟تو پیشنهادی داری؟
۶-آنالیز نیازش وحشتناکه.توش موندم.باید بریم بیمارستان.یا یه درمونگاه مجهز.کلینیک که دیگه عالیه.