دوشنبه بیست و سوم یا بیست و چهارم شایدم پنجم دی ماه

ساعت پنج صبح:

بابایی ساعت رو بجای شش صبح،اشتباهی روی پنج کوک کرده،و حالا همه مون عین مرغ پرکنده دستامونو زیر چونه مون گذاشتیم و نشستیم.

ساعت شش صبح:

نمی دونم چرا اینقدر همه ی همه ی دندونام درد میکنه؟!!!

ساعت هفت صبح:

خواهر عزیز سعی دارن مثلا منو از خواب بیدار کنن،اما من دارم فکر می کنم برای سر دردم استامینوفن بخورم یا کدئین!

ساعت هشت صبح:

فهمیدم تمام برنامه ریزیهایی که کرده بودم همش بر آب شده!کمی شوکه شدم.

ساعت نه صبح:

دارم گریه می کنم.

ساعت ده صبح:

دارم گریه میکنم.

ساعت یازده صبح:

گل گاوزبون،چایی نبات و تخم مرغ عسلی رو باید یکجا بخورم.

ساعت دوازده ظهر:

معلومه دیگه، دارم گریه می کنم.

ساعت یک بعد از ظهر:

از قضا نه سرم درد میکنه،نه دندونام،نه گریه ام میاد.فقط عین عروسک خیمه شب بازیی که نخ هاشو ول داده باشن،عین ماست پخش تخت خوابم شدم.

ساعت دو بعد ازظهر:

هنوز گیجم.

ساعت سه بعد ازظهر:

خواب بعد از طوفان صبحگاهی!

ساعت چهار بعدازظهر:

دارم فکر میکنم:بعد عمری خواستم برم مهمونی،حالا باید قیدشو بزنم و بجاش درس بخونم.بعد بخودم میگم:گور بابای درس و مشق و هر زهرمار دیگه،یه امشبو قیدشو میزنم و می رم مهمونی!

ساعت پنج بعد ازظهر:

دارم درس می خونم.

ساعت شش شب:

دارم درس می خونم.

ساعت هفت شب:

دارم درس می خونم.

ساعت هشت شب:

دارم درس می خونم.

ساعت نه شب:

دارم درس می خونم.

ساعت ده شب:

دارم درس نمی خونم.

ساعت یازده شب:

دارم فکر می کنم این روز رو ثبت کنم،تا چند ماه آینده برگردم و ببینم ارزششو داشت؟