گریه بر هر درد بی درمان دواست

وقتی چند شب پشت سر هم راه رفتی و گریه کردی،بعد همه چی کم کم عادت میشه برات.عادت میشه برات،گه گاه شکست هایی که نمی خوان هیچ وقت مقدمه ی پیروزی بشن برات!

ــــــــــــــــــــ

پایان این پراکندگی

به کدامین بن بست میرسد؟

خطی

مسیری

لاینی

یا لااقل باریکه راهی را

به من نشان بده.

آن مسیر انحرافی

که به بن بست نمی رسد

کجاست؟

«ناهید یوسفی»