مرده.گمانم مرده!اون پسرک قد بلند با چهره ی معصومانه ی یه کودک،که هر چهار شنبه ساعت پنج دقیقه به هشت، روی پله ی سوم طبقه دوم ساختمان برق رایانه فن اوری اطلاعات می نشست.با نگاهی خیره به روبرو،که انگار خیره بود،اما نبود.اصلا انگار این نگاه در این دنیا نبود و انگار که هیچ جایی نبود.و حالا که چند هفته هست که دیگر نیست.یادم بمونه دانشکده رو بگردم،شاید پیدا کردم آگهی ترحیم نگاه انگار خیره ای رو که هیچ جا نبود!
رفته دنبال نگاهش حتی ...
شاید فهمیده که این دنیا هم هست، و رفته که زندگی کنه !
برای رفع سر رفتن حوصله شما من به روز کردم!
حذفش کردی فیروزه؟!!!چراشو نمی دونم اما کار خوبی نکردی.
از همون اول اولش کار خوبی نکرده بودم!
چرا اون کامنت دونی کوفتیت رو می بندی؟؟ یعنی حق حرف زدن رو هم نداریم ما؟؟؟!!! همین بود همش؟؟؟؟!!؟!؟!!؟!؟!؟!
آخه می دونی،من هر وقت احساس تنهایی میکنم و می رم پشت پنجره و اینا،اونوقت میام در کامنت دونیمو باز میکنم!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
همون شما که حرف میزنی،بسمونه که از تنهایی بیایم!!!!!!!!!!!!!!!!!!
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!