سیگاری رو که بهش تعارف میشه،به نرمی بین دو انگشت بلند و کشیده اش جا میده.اونقدر نرم  که شبیه رقص والس میاد.سیگارشو اونقدر نرم و هنرمندانه بین انگشتاش و لبش حرکت میده که تقریبا بهش زل زدم،به دستاش(کاری که به ندرت پیش میاد!!).وقتی داره از سیگارش پک می گیره،حالت چهرش یا نحوه ی پک گرفتنش جوری نیست که انگار از روی نیاز باشه.حتی از روی جلب توجه و یا کم نیاوردن هم نیست.انگار فقط با اون سیگار بازی میکنه تا انگشتاشو نمایش بده،انگشتای بلند و کشیدشو که هنرمندانه به روی سیگار می لغزن...

پیوست: حتی اهمیتی نمیدم که فعل هایی که بکارشون بردم،فعل های درستی هست یا نه...