هیچ وقت برای رسیدن به هدفی ارزشمند نباید بیش از حد از روح و ذهن سرمایه گذاشت، که رنج و سختی ای که برای رسیدن به اون هدف متحمل می شی، در دراز مدت باعث میشه که اون هدف از ارزشش بیفته چون روحتو کدر کرده و ذهنتو خسته. گاهی شاید لازمه رهاش کنی. گاهی شاید لازمه که به آرمانت حتی جفا کنی...
پیوست بی ربط: ... ولی مجنون نخواهد شد.
doroste vali az tarafi har chi baraye ye hadaf bishtar zahmat mikeshi bishtar aziz mishe
اما من فکر می کنم که برای هر هدفی، باید به اندازه ی ارزشش تلاش کرد، نه بیشتر از اون!
خیلی وقتا فکر رها کردنش وحشتناکه،اما وقتی رهاش کردی می فهمی که واقعا روحت آروم شده....
اوهوم.