سخت می گیرد جهان بر مردمان سختگیر

وقتی داشتیم بر می گشتیم - از اونجا که هم رفت و هم برگشت،یه 24 ساعتی تاخیر داشتیم! به خاطر همین - تو فرودگاه علاف بودیم! یه آقا خلبانی هم توی تور ما بود، که اونروز کنار دست من نشسته بود و خب طبیعتا هم صحبت شدیم! اون یه ذره از خودش گفت و منم یه ذره از خودم و کلا تغییر رویه ی آنی خودم،برای تغییر جهت زندگیم. خب اولش یه کم تعجب کرد، یه کم هم آفرین آفرین هم گفت. اما بعدش یه حرف خوبی زد، گفت آدم نباید به زندگیش سخت بگیره،(مخصوصا ماها که زنیم و نون آور خونه نیستیم!!!- اون اینجوری گفتا، اما خب پُر بیراه هم نگفت!- ) و اینکه آدم هیچ وقت نباید خوشی های زندگیشو فدای اهداف آینده اش بکنه که اینجوری همیشه حالو به آینده باخته!!! بعدش نه اینکه چون اون آدم مهمی بود و همه تحویلش می گرفتن، صرفا چون خیلی با لحن قابل پذیرشی اینو گفت، این قضیه تو مغز من حک شد. واسه همین من کلا یه مدتیه خیلی به خودم سخت نمی گیرم! تزم عقبه؟ خب به درک! امتحانمو به اندازه ی کافی خوب ندادم، به جهنم! همه ی اینا باعث نمیشه که من وسط این هیاهو زنگ نزنم به دوستم که بیا بریم ولگردی!!!!