به یک دم می کشی ما را، به یک دم زنده می سازی. رقابت با خدا داری

پیوست: دیروز یه فیلم خوب دیدم، Amelie. در حد خدا بود! هنوز هم چند تا از سلول هام تکون می خورن! اگه فیلم رو دیده باشین (که احتمالا دیدین!) ربط این نقاشی رنوار رو می فهمین.

پیوست دوم: تیتر از یک ترانه از دریا دادور است. سلول های منو از خیلی وقت پیش تکون میده:) چون شعر ترانه واسه من کنایه به دو تا چیز خیلی خوب توی ذهن من داره. (الان حوصله ندارم این ترانه رو بسرچم و لینک بدم، شاید بعدا!)