بهشت کوچک من

نمی دونم این تصویر برای بقیه چه مفهومی می تونه داشته باشه اما برای من یه جور بازنمایی ضمیر "خودآگاه" و "ناخودآگاهه". یه نگاه به انگشتای سمت راست دخترک توی تصویر بندازید. سه تا انگشت وسطی به سمت پایین خم شده، این انگشتا نماینده ضمیر خودآگاه دخترک هستن. و انگشت کوچیکه همون دست که به صورت ناخودآگاه به سمت پسرک کشیده شده. و پسرک! که تمام هوش و حواسش به آلت موسیقیشه! چشماش، ابروهاش، و حتی لبهاش که همون لبخند کمرنگ دخترک رو هم نداره! پای پسرک که در جلوی تصویر نمایش داده شده و پای دخترک درست پشت پای پسرک و در خلاف جهت اون!( معانی دریافتی از پاها و کفشها مفهومه دیگه؟!) از مفهوم و کنایه و استعاره هم که بگذریم، دو چیز اصلی توی این نقاشی جلب توجه می کنه: یکی ستون های یونانی سبک یونیک و دیگری روش نمایش دستهای پسرک، به طوریکه دست سمت راست که باید میچرخیده تا روی ساز قرار بگیره، به طرز قابل ملاحظه ای از دست چپ بلندتره(به سبک مصر باستان:) که القاء مفهوم بر بازنمایی واقعیت ارجح بوده. )    

  

پیوست: نقاشی بالا، تصویر روی جلد یک آلبوم موزیک یوناییه که از اینترنت گرفتمش، مثل باقی موزیک ها، کاملا به طور تصادفی! آلبوم خیلی دوست داشتنیه برای من. اما نمی تونم به بقیه پیشنهادش بدم، چون حدس می زنم بقیه نتونن باهاش ارتباط برقرار کنن، به دلیل اختلاف سلایق. همون طور که شنیدن اکثر موسیقی انگلیسی زبان ها، برای من مسخره ی هر چه به تمام تره!،شنیدن موسیقی این آلبوم هم احتمالا برای شما کسل کننده و نامفهومه.