یعنی آدم بزرگا، آدم نیستن؟!! یعنی دلشون نباید بخواد که یکی وقت خواب واسشون قصه بخونه؟! یعنی دل آدم بزرگا قصه نمیخواد؟ مهربونی نمی خواد؟ یعنی دل آدم بزرگا از سنگه؟! یعنی آدم بزرگا وقتی چشاشون رو بستن، باید زودی کپه شون رو بذارن؟! یعنی نباید آرزو کنن که یکی باشه، قبل خواب واسشون قصه بخونه؟!
منم دلم قصه میخواد.....
چرا .
خودت برا چند تاشون خوندی ؟
راست بگی ها !!!!!!!!!
من برا بچه ها خوندم! اما آدم بزرگ هیچی!
آدم بزرگا هم آدمن! اونا هم دلشون میخواد وقت خواب یکی واسشون قصه بگه ، فقط یه فرقی با آدم کوچیکترها دارن: اینکه خیلی خسته اند... خیلی.... اینکه خیلی نگرانند... نگران آدم کوچیکترها، نگران پول تو جیبیشون، نگران پختن غذاشون، لباساشون، کلاسهاشون... اونا هم خیلی دلشون میخواد بی نگرانی بخوابن، از دنیاشون لذت ببرن اما عشق به آدم کوچیکترها و ایثار برای اونا هیچ وقتی برای این شاعرانه ها نمیزاره....
راستی میدونستی یه روزی که خیلی هم دیر نیست ، بچه ی تو هم درباره ی تو همین حرفها رو خواهد زد؟؟؟؟؟
شیوا جان من خودم سی سالمه! فک کنم یه کم آدم بزرگ محسوب میشم:) منتها من میگم منِ آدم بزرگ، گاهی قصه می خوام شبا! پس چرا هیشکی منو قصه نمیگه خب؟!!
نشد
ی جای کار می لنگه
انگار همه آدم بزرگا رو با آدم مسن ها اشتباه یا بهتره بگم یکسان می بینیم.
(( به جز خودت که سی سال رو بزرگ تعریف کردی و طالب قصه ای ))
دقت کن یه آدم بزرگ خیلی از قصه ها رو ( که ما غیرمستقیم واقعیت زندگی رو واسه بچه ها توش مخفی میکنیم ) یا دیده یا شنیده یا تجربه کرده یا...
طراوت و درس آموزی و شادابیش می پره می مونه حالت روایی داستان .
( بقیش واسه بعد
خب حال ندارم دیگه
یه عالم جون کندم
بعد بهم میگن پیر چی شدی )
اینجوری که آدم بزرگا میفهمن دور و بریا خسته ن وگذشت میکنن سهم قصه اشونو
اما بچه چون بچه س و شیرینه و لپ گلیه و... یاجیغ جیغو که میخوایم از شرش خلاص شیم به قصه میرسه
کلاغه م تو اتوبان باسرعت شصتاتا میپیچه تو قوطی...
منم چشام چارتا شد
بای
ای روزگار ای روزگار:(
هی
هی...
مدینه گفتی و کردی کبابم!
من کوچیکم بودم، کسی برام قصه نمیوند
حاج علی زشت شماست قصه بخواین:دی