من همیشه هر وقت بخواهم کارى را انجام بدهم یا حرفى را بزنم، به جاى اینکه فقط به خودم فکر کنم، به طرف مقابل هم فکر مى کنم. موقعیت و شرایط او را هم مى سنجم. مى خواهم بگویم وقتى مى خواهیم حرفى را بزنیم، فقط به شرایط خودمان فکر نکنیم. شاید اگر مقدار کمى هم به شرایط طرف مقابل هم فکر کنیم بد نباشد. مى دانم باید واقعیت ها را گفت، اما مى خواهم بگویم مى شود واقعیت ها را ملایم تر و نرم تر گفت. حتا مى شود خیلى از واقعیت ها را نگفت. مى شود بدون آنکه به خودمان ضررى برسانیم، به طرف مقابل هم آسیب نرسانیم. مى شود اگر کمى، فقط کمى، فقط کمى آدم گونه رفتار کنیم. 

پیوست: بدیهى است که این نوشته مخاطب خاص دارد. خوشبختانه مخاطب خاص وقت خواندن وبلاگ ندارد.