این روزها پروانه شده ام. همان پروانه هایى که توى شعر هاى کلاسیک بودند. همان پروانه هایى که انقدر دور شعله شمع مى چرخیدند تا بال و پرشان بسوزد. آدم فکر مى کند اینجور چیزها براى شعر و کتاب است، آن هم شعر و کتاب هاى قدیمى. اما من، این روزها پروانه شده ام، همان پروانه شعر و کتاب هاى قدیمى...
چه جالبه که هنوز می نویسی.دوست قدیمی مجازی.
نمی دونم منو یادت هست یا نه!
موفق باشی
تی تی پاییزی
یادم هست :) به طرز عجیبى! با اون حافظه ى ناقصى که من دارم